زمستان ذی الحجه ی فصل ها

پاییزاست وطبیعت روز به روز بند تعلقاتش را ازخویشتن رها می کند جامه های وابستگی را از تنش  می کند .او می خواهد جامه ای دیگر به تن کند .حزن خزان در دل آنهایی است که شوق جامه ای نو ، از جنسی ورای همه ی اینها را ندارند .ویا شاید شرمسار از پیشینه ی خویش اند .اما من و تو از شوق آنهایی که خود را برای رهایی آماده کرده اند چه می دانیم ؟...      

دی ماه است .سوز سرما برتن برهنه ی اهالی طبیعت شلاق میزند آنها شرمسار سر خویش را پایین انداخته اند ونگاهشان از عمق تواضعشان حکایت میکند .دی ماه روبه اتمام است وتو گویی ذالحجه رسیده است . آسمان مژده ی وصل میدهد .زمین را به میهمانی آسمان فرا میخواند .بلورهای سپید بر سر آنها می پاشد وتن برهنه ی آنها را به لباس سپید احرام مزین می کند .آنها دیگر در این دنیا نیست اند .گوش که میکنی زمزمه های مناجاتشان را می شنوی ...                                                     

 میخواهند توهم با آنها همسفر شوی آسمان تورا هم محرم می کند .آهای کسی که چتر گرفته ای ومیدوی تا سردت نشود ! آسمان می خواهد تورا هم محرم کند ...                                                                      

موسم حج است .زمین سپید پوش برای طواف میرود . میگردد و می چرخد  ...لبیک اللهم لبیک لبیک لاشریک لک لبیک ... به طواف حرم الهی آمده اند . به طواف آفرینش ، به طواف خورشید ، آسمان ، دریا ، من و...